สตีเฟ่น ฮิวจ์คือมิดฟิลด์เด็กปั้นของอาร์เซนอลในยุค 90 ชื่อของเค้าอาจไม่เป็นที่จดจำเมื่อเทียบกับปาทริค วิเอร่า,เชส ฟาเบรกาส,แจ็ค วิลเชียร์หรือจิลแบร์โต้ ซิลวา แต่ถึงอย่างนั้นกองกลางทีมชาติอังกฤษก็ยังพอจะมีช่วงเวลาดีๆให้จำกับเค้าอยู่เหมือนกัน เมื่อมีส่วนสำคัญในการพาทีมคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีกเป็นครั้งแรก
แม้จะประเดิมสนามกับไอ้ปืนใหญ่ตั้งแต่วัย 19 ปี แต่สตีเฟ่น ฮิวจ์ก็ไม่เคยยึดตำแหน่งตัวจริงได้อย่างจริงจัง เค้าเป็นเพียงแข้งอะไหล่ที่เรียกได้ว่าผลงานชั่วไม่มีแต่ผลงานดีก็ไม่ค่อยมีปรากฎ อย่างไรก็ตามในช่วงที่อาร์แซน เวนเกอร์เข้ามาพลิกโฉมอาร์เซนอล สตีเฟ่น ฮิวจ์ก็พลอยได้รับอานิสสงส์ไปด้วย ฤดูกาล 1997/98 เค้าลงสนามให้อาร์เซนอลมากที่สุดนับตลอดหลายปีที่ผ่านมา
กระทั่งวันที่ 8 กุมภาพันธ์ 1998 อาร์เซนอลมีคิวเปิดบ้านทำศึกลอนดอนดาร์บี้กับเชลซีโดยมีสตีเฟ่น ฮิวจ์อยู่ในรายชื่อ 11 ผู้เล่นตัวจริง แล้วมันก็เป็นวันที่เค้าโชว์ฟอร์มเด่นที่สุดกับทีมปืนโต ฮิวจ์ตะบันประตูขึ้นนำให้อาร์เซนอลตั้งแต่ 4 นาทีแรก ก่อนที่จะมาโขกประตูที่สองในช่วงท้ายครึ่งแรก สุดท้ายอาร์เซนอลเป็นฝ่ายชนะไป 2-0 ทั้งยังเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่สตีเฟ่น ฮิวจ์ยิงได้ถึงสองประตูในเกมเดียว แถมชัยชนะดังกล่าวก็เป็นสามแต้มสำคัญที่ต่อยอดให้อาร์เซนอลคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีกได้สำเร็จหลังจบฤดูกาล 1997/98
สุดท้ายแล้วฮิวจ์ก็ตกอยู่ภายใต้ร่มเงาของปาทริค วิเอร่า,เอ็มมานูเอล เปอร์ตีและเรย์ พาเลอร์ ทำให้เค้าต้องยอมตัดใจย้ายออกจากอาร์เซนอลในปี 2000 นับรวมแล้วเค้าอยู่กับทีมปืนใหญ่หกฤดูกาลลงเล่น 76 นัดยิงได้ 6 ประตู
