ในช่วงกลางยุค 90 เป็นที่รู้กันว่าปีศาจแดงนั้นปรารถนาที่จะได้ตัวอลัน เชียเรอร์มาช่วยล่าตาข่ายมาโดยตลอด แต่ทว่าสุดท้ายพวกเค้ากลับได้กองหน้าโนเนมนามว่าโอเล่ กุนน่า โซลชา(ในเวลานั้น)มาแทน แต่หารู้ไม่ว่ากองหน้านอร์เวย์จะพาปีศาจแดงประสบความสำเร็จอย่างเกินความคาดหมายในเวลาต่อมา
ช่วงซัมเมอร์ 1997 อลัน เชียเรอร์นั้นส่อแวะย้ายทีมหลังจากแบล็คเบิร์นต้องต้องระดมทุนหลังทำอันดับ (ได้ที่7) ไม่ได้ตามเป้า แล้ว แมนยูฯ ก็คือหนึ่งในแคนดิเดตที่จะเซ็นสัญญากับเค้าด้วย น่าเสียดายที่เชียเรอร์นั้นไม่แยแสอสูรแดงเลย นั่นทำให้อเล็ก เฟอร์กูสันต้องเปลี่ยนใจหันไปล่ากองหน้ารายอื่นแทน แล้วในวันที่ 28 กรกฎาคม 1996 พวกเค้าก็ได้ประกาศเปิดตัวกองหน้าจากนอร์เวย์ โอเล่ กุนน่า โซลชา ด้วยค่าตัว 1.5 ล้านปอนด์ ซึ่งดีลนี้มันเทียบไม่ได้เลยกับการที่ได้เห็นเชียเรอร์ย้ายซบนิวคาสเซิลด้วยค่าตัว 15 ล้านปอนด์
แต่ถึงอย่างนั้นชาวเรดอาร์มี่ก็ไม่เคยหวนคิดถึงอลัน เชียเรอร์อีกเลย เมื่อโซลชานั้นกลับยิงได้ถึง 19 ประตูในซีซั่นแรก และขึ้นแท่นเป็นผู้เล่นที่ทำประตูมากสุดแซงหน้าขวัญใจแฟนบอลอย่างเอริค คันโตน่าด้วยซ้ำ แล้วนั่นก็ทำให้เค้าได้รับการยอมรับในฐานะกองหน้าตัวฉกาจคนหนึ่งของทีม
อย่างไรก็ตามโซลชานั้นกลับถูกโฉลกกับการเป็นตัวสำรองเสียมากกว่า นั่นทำให้กองหน้าตัวเลือกอื่นอย่างแอนดี้ โคล,ดไว ยอร์ค หรือแม้แต่รุด ฟาน นิสเตอร์รอยต่างได้รับโอกาสลงเล่นเป็นตัวหลักแซงหน้าเค้าไปแทบทั้งนั้น แต่ถึงอย่างนั้นโซลชาที่มักได้รับบทตัวสำรองก็ยังคงทำประตูสำคัญให้ทีมได้อยู่เสมอ โดยหนึ่งในประตูที่แฟนบอลจดจำไม่รู้ลืมคือการถูกเปลี่ยนตัวลงมาทำประตูพลิกชนะบาเยิร์นมิวนิคในศึกยูฟ่าแชมเปี้ยนส์ลีก 1998/99
โซลชาจึงคว้าถ้วยรางวัลกับแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดได้อย่างครบถ้วนไม่ว่าจะเป็นแชมป์พรีเมียร์ลีก,เอฟเอคัพ,แชร์ริตี้ชิลด์,ยูฟ่าแชมเปี้ยนส์ลีก และแชมป์สโมสรโลก เค้ารับใช้ปีศาจแดงเป็นเวลา 10 ปีลงเล่นรวม 366 นัดยิงได้ 126 ประตูก่อนจะแขวนสตั๊ดไปในปี 2007
