ย้อนกลับไปในช่วงต้นยุค 2000 ธีโอ วัลคอตต์ซึ่งในเวลานั้นกับทีมระดับเยาวชนของเซาแธมป์ตันได้เริ่มฉายแววเด่นขึ้นมา เค้าอยู่ในทีมชุดเข้าชิงชนะเลิศเอฟเอยูธคัพในปี 2005 ด้วยวัย 15 ปีเศษ จนหลายสื่อต่างจับตามองว่าวัลคอตต์ผู้นี้จะก้าวขึ้นมาเป็นแนวรุกระดับแถวหน้าของวงการฟุตบอลอังกฤษ
เค้าลงเล่นให้ทีมชุดใหญ่ของนักบุญได้สำเร็จในตุลาคม 2005 แถมทำประตูแรกได้ตั้งแต่นักประเดิมสนาม(แพ้ลีดส์ 1-2) นั่นกลายเป็นใบเบิกให้วัลคอตต์ได้ย้ายมาเป็นนักเตะของอาร์เซนอลในปี 2006 หนำซ้ำยังถูกใส่ชื่อเป็น 1 ในนักเตะทีมชาติอังกฤษชุดลุยศึกฟุตบอลโลก 2006 อีกด้วย แน่นอนเค้าไม่ได้ถูกส่งลงสนามเลยแต่นั่นก็เหมือนเป็นสัญญาณบอกเป็นนัยว่าวัลคอตต์นั้นมีอนาคตสดใสรออยู่แน่นอน
วันที่ 30 พฤษภาคม 2006 วัลคอตต์ได้ลงเล่นกับทีมชาติอังกฤษชุดใหญ่เป็นครั้งแรกในเกมอุ่นเครื่องกับฮังการี่(อังกฤษชนะ 3-1) นั่นทำให้ธีโอ วัลคอตต์กลายเป็นนักเตะอายุน้อยสุดที่ลงเล่นให้ทัพสิงโตคำรามที่อายุ 17 ปีกับอีก 75 วัน น่าเสียดายที่เค้าค่อนข้างจะมีสภาพร่างกายที่เปราะบาง ทำให้หลายต่อหลายหนวัลคอตต์มักประสบอากาบาดเจ็บจนพลาดติดทีมในทัวร์นาเมนต์ระดับเมเจอร์ เมื่อประกอบกับผลงานกับอาร์เซนอลเองก็ไม่ถือว่าปังอย่างที่คาด สุดท้ายดาวรุ่งที่เคยเป็นความหวังของวงการฟุตบอลอังกฤษอย่างวัลคอตต์จึงหยุดสถิติรับใช้ชาติไว้เพียง 47 นัดพร้อมยิงไป 8 ประตูเท่านั้น เค้าไม่ได้ประกาศเลิกรับใช้ชาติอย่างจริงจังแต่ทว่าก็ไม่เคยถูกเรียกกลับมาติดธงอีกเลยนับตั้งแต่ปี 2016
